ben yürürken

ben yürürken kelimeler içimde büyüyor.
sevdalar, acılar, hüzünler, komiklikler birikiyor boğazımda. yazmazsam çıldıracak gibi hissediyorum.
dünyaya düşmüşlüğümün sızısını harflerle ovuyorum.
yazarken bütün düşüncelerimi geride bırakmıyorum.
yo hayır. en kötüsü olan, bütün düşüncelerin havada asılı, hiçbir şeyin zihnimde tam oturmadan sürüncemede kalmasının sancısının hafiflediğini hissediyorum.
ben yürürken kelimeler büyüyor.
onları bazen fotoğrafla bazen cümlelerle doğuruyorum.
hepsi çocuklarım oluyor.